Op Parijsresidentie met deBuren tekende ik een graphic poem over Hôtel Dieu, het oudste hospitaal van Frankrijk. Dit graphic poem werd een onderdeel van Zand op een Zeebed.

Ook schreef ik er een episch gedicht dat in het lentenummer van het Liegend Konijn (2015) verscheen:

“(…)
Ik droom van een stad
waarin alles beweegt,

waar schepen geen anker,
muren geen richting, waar

gras uit de lucht groeit
en niet uit de mond, waar

mensen inklappen en rollen
als tuig,

waar het kind op de tram
naar een borst staart
of zelfs naar een oog,

waar haar lokken, vet krullend,
groeien tot wier
dat de reizigers aankleeft en grijpt.

Op ons valt omgekeerde regen
die zich tot muren van water trekt.

Een hartslag brandt in elk gebouw.

 Dromers liggen op keien te water,

bestijgen de lucht
en doen iets dat lijkt op de dood.

(…)”