Lies Van Gasse (België, 1983) dicht met verf en schildert met woorden. Ze illustreerde gedichten van Guido Gezelle, H.C. Pernath en teksten van Peter Theunynck, maar ook in haar eigen werk combineert ze tekst en beeld in wat ze toepasselijk beschrijft als ‘graphic poems’. Samen met Vicky Francken ontwierp ze onlangs ook VER+VERS, een webapplicatie om online graphic poems te creëren. Naast haar artistiek werk is Van Gasse als leraar verbonden aan de academie van Deurne (opleiding Beeld) en Lier (opleiding Schrijven). Ze gaf ook al freelance les als schrijfdocent aan onder andere de Schrijversacademie, WISPER en de Universiteit Utrecht.

Van Gasse zette zich in 2008 meteen duidelijk op de kaart als dichter met haar debuut Hetzelfde gedicht steeds weer, wat een groot succes werd bij lezers en critici. Ze won verschillende prijzen, onder andere de Dirk Martens-prijs voor de cross-medialiteit van haar werk. Crossmediaal was onder andere het project Het boek Hauser dat ze samen met Annemarie Estor uitwerkte. Daarnaast maakte ze in 2019 een theatervoorstelling naar haar gelijknamige boek Een Held en bezocht ze woonzorgcentra met de vertelvoorstelling Mijn oma is kwijt (samenwerking met Peter Theunynck). Haar laatste bundel beestjes verscheen in 2021 bij Wereldbibliotheek. In 2023 verschijnen de boeken palganeem, een crossmediaal brievenproject, en Woorden Temmen 3, een educatief boek rond poëzie (samenwerking met Laurens Ham).

Als er na de storm nog iets van ons te vinden is,
dan zal dat in de palmen van jouw handen liggen, 
klein vertakt.

Als het goed is, heeft de wereld
zich tegen die tijd samengeknepen:

kleiner dan een handpalm,
kleiner dan de steen in jouw ogen,
kleiner dan de nerf die wijst.